ZOETERMEER (ZH) – Vervolg van deel 15
“Kom van dat bed af dan! Dan vechten we dit eens en voor altijd uit!”, stottert en stamelt Gary van nijd nadat die de afstandsbediening op zijn gezicht kreeg. Deze was per ongeluk gevallen nadat ik me om had gedraaid iets eerder terwijl ik in slaap viel. Deze jongen met zijn 1m60 had ons de afgelopen weken al vaker verteld dat hij tweevoudig kampioen kickboksen is en op Youtube te vinden is. Daar we geen toegang hebben tot internet kan ik dit onmogelijk onderzoeken. Vol verwachting klim ik van mijn bed af…nou laten we dit maar es gaan ondervinden dan!
De frustraties van deze jongen moeten zich flink hebben opgestapeld de afgelopen tijd. Want eigenlijk sta ik er een beetje van te kijken dat ie zo tegen me tekeer gaat. Isy krijgt er niks van mee, als hij op het toilet is dan komt hij er voorlopig niet van af. Arme jongen, al die tijd gehurkt te moeten zitten. Hij mist alle fun binnen de cel nu.
Nog voordat hij een zwaai naar me kan maken grijp ik met mijn lange armen naar zijn hals en duw hem met een luide knal tegen de stalen deur van het toilet c.q. keuken…. BAM! Hij blijft naar me uithalen maar zijn veel te korte armpjes missen steeds hun doel. Met moeite sta ik mijn lach in te houden en doe mijn best om mijn meest boze blik op hem te richten. Ondertussen staat Isy te schreeuwen aan de andere zijde van de deur. “Hey wat is er aan de hand daar?! Doe open, laat me eruit verdomme!”. Al deze commotie zorgt ervoor dat de bewaarders binnen een mum voor de traliedeur staan. “Kappen met vechten jullie! We komen nu binnen!”, roepen twee bewaarders nerveus.
Nog steeds sta ik hem van mij af te houden strak tegen de deur aan. Dit alles speelt zich af in slechts enkele seconden. Maar voor Gary zullen het benauwde momenten zijn geweest. Zijn luchtpijp wordt afgekneld en door zijn tevergeefse pogingen mij te raken lijkt zijn hoofd inmiddels op een ‘Pomodoro’ ofwel tomaat!
Met geweld trekken ze mij bij hem vandaan. Op dat moment zwaait de deur open en komt Isy eindelijk de cel weer binnen. Verhit en verward kijkt hij naar het tafereel wat zich voor zijn ogen afspeelt. Met grote ogen kijkt hij mij vragend aan. Die Frank toch, moet hij gedacht hebben, dat zocht hij niet achter me. En gelijk heeft hij. Nooit zal ik zomaar een gevecht beginnen, maar wanneer de situatie al uit de hand dreigt te lopen zal ik de tegenstander nooit de gelegenheid geven als eerste toe te slaan. Nu had ik dit jochie enkel wat benauwde momenten gegeven. Zonder dat het tot een handgemeen is gekomen. Enkel zijn ego zal wat gekrenkt zijn vrees ik.
Na een gesprek bij de “Inspettore”, om onze verklaringen af te leggen , kom ik met een voldaan gevoel terug in de cel. “Wat is er in vredesnaam aan de hand Frankie?”, vraagt Isy me terwijl hij me weer die verbaasde blik geeft. “We hebben de cel vanavond voor ons twee broer”, vertel ik hem opgetogen. Dan vertel ik hem hoe de bewaarders Gary een lesje respect bij hebben gebracht. In Italië is het een voor van disrespect als je een persoon die ouder en groter is probeert te provoceren. Hij is direct overgeplaatst naar een andere cel. Zijn spullen mag hij morgen ophalen wanneer wij staan te douchen, om geen confrontatie te krijgen. Op dat moment weet ik nog niet wat mij te wachten staat die dag daarna…..
De volgende keer :
“Hey jullie twee! Douchen nu! Jullie moeten even de tijd nemen zodat jullie oude celgenoot zijn spullen kan ophalen onder toezicht”, spreekt de altijd norse bewaarder ons toe. Voor ons eerder een voordeel, normaal mogen we maximaal zeven minuten douchen. Nu moeten we verplicht net zo lang weg blijven tot Gary klaar is met zijn spullen ophalen.