TILBURG (NB) – Tillywood Magazine is een gratis social magazine dat tweemaandelijks uitkomt. Net als Camilleri is de content van Tillywood Magazine recht door zee, creatief, kritisch, vol humor en vooral… Een tikkeltje eigenwijs. Vandaag werd op veler verzoek een beschouwend artikel over Satudarah MC online gezet die eerder in print was verschenen. De auteur hiervan, John Smid, geeft op zijn uitstekende wijze weer hoe het er binnen Satudarah MC aan toe gaat. Een aantal stukjes hieronder doorgeplaatst:
Ik ben in gezelschap van Laura van Tillywood. Vrouwen willen nog wel eens ontwapenend overkomen in dit soort situaties, was mijn filosofie. Als we door de correct beleefde portiers zijn aangemeld en binnengelaten, valt ons meteen op dat we een horecagelegenheid betreden, waar menig Tilburgs café een gezonde punt aan kan zuigen. Een stuk of zeventig ruige kerels treffen we er aan. Van ‘chapters’ uit heel Nederland en zelfs uit het Duitse Aken en uit België. Geen peuk ligt op de grond, elk kwartier wordt de bar gepoetst en worden asbakken geleegd. Er is een toilet waar je van de vloer kan eten. Strak geregeld, bijna met militaire discipline.
Er bestaat een duidelijke hiërarchie, ieder heeft zijn eigen taak. Overigens is iedereen er welkom voor een pint op woensdagavond! En tegen een populaire prijs. De van oorsprong Molukse motorclub kent bovendien geen discriminatie. Door één van de aanwezige clubleden laat ik me vertellen, dat het logo, de zwart-witte indiaan met de rode bloedstreep daartussen, betekent dat wat voor kleur huid we ook hebben, dezelfde kleur bloed hebben we allemaal.
Enfin, we komen niet om te ‘pim-pam-petten’, er moet gepraat worden. We komen voor ‘informatie’, uiteindelijk. We gaan naar het privékantoor, Laura, een stuk of vijf ‘kopstukken’ en ik. We voelen ons vereerd! Voorzichtig neem ik het voortouw door te zeggen, dat we niet komen om alleen maar positief te schrijven over hun club. De eerste reactie die ik kreeg, was van Louis: “As ge nou ’s gewoon de wôrheid schréft”. Nou, dat is in elk geval een goed uitgangspunt, lijkt me.
Satudarah leider Xanterra Manahutu: “Weet je hoeveel jongens wij met deze club van de straat houden en vooral ook weghouden uit het criminele circuit, omdat die anders kattenkwaad uit zouden halen, maar het van ons juist niet mogen, omdat ze bij de club horen. Ze moeten hier hun respect eerst verdienen door juist discipline te betrachten, maar daar hoor je niemand over!”
“Vind je jullie club een criminele organisatie, zoals het openbaar ministerie beweert, of zijn er alleen criminele leden bij ?” vroeg ik aan het bestuur. “Natuurlijk zijn wij geen criminele organisatie, wat echter niet wegneemt, dat er op 400 leden natuurlijk geen mensen zouden zijn met een strafblad. Maar zeker niet meer als bij een voetbal- of ijshockeyvereniging. Het is alleen kort door de bocht om bij een veroordeling van één persoon te melden, dat het een lid van Satudarah zou zijn.
“Hoe zit dat nou met dat vuurwapen en die raketwerper, die bij een van de politie-invallen gevonden zouden zijn?” “Het vuurwapen was een onklaargemaakte Winchester, die al eeuwen tegen de muur hing bij ‘OASE’, omdat het ooit een western café is geweest. Wat betreft die raketwerper; die is door de politie gevonden in een loods van iemand, die niet eens lid was van Satudarah.”
“Heren, blijft Satudarah bestaan, volgens jullie? Wat ik zelf een beetje voel is, dat de gemeente er een struisvogelpolitiek op na houdt. Ze kunnen natuurlijk een vergunning weigeren en leren jasjes met clubkleuren verbieden, maar dan zijn jullie er dus nog steeds. Dan kun je niet zeggen: ‘Zo, nu zijn ze weg’, want als we ze niet zien, zijn ze er ook niet meer. Lost niets op. Jullie zijn natuurlijk toch niet weg te denken met zo’n grote club?” “Natuurlijk blijven we bestaan en worden we alleen maar groter. Wel proberen we het volgens de officiële weg te doen, wat we tot nu toe gedaan hebben, getuige ook het laatste gesprek met Burgemeester Noordanus, die ons toch wat tegemoet is gekomen met het ‘jasjes-besluit’. Eerst was het 24/7 ‘not done’, nu mogen we de jasjes met geel-zwart na 22.00 uur niet meer dragen in het uitgaansleven, tot 06.00 uur.
LEES HIER HET HELE ARTIKEL OP TILLYWOOD
