ZOETERMEER (ZH) – Vervolg van deel 9
Fufu…was een succes! Voor een idee van het recept krijgt men een duidelijk beeld als men zoekt op Google. Het is in elke streek weer iets verschillend. Wat de kleding betrof was het niet zo succesvol echter! Broeken en shirts die mijn grootvader nog afhandig waren gemaakt tijdens WO II leek het wel. Niet dat ik naar een modeshow moest ofzo… dat was niet de issue, maar vanaf de eerdere afdeling liep men er meer flashy bij.
Het was inmiddels al begin december. “Ik ben hier gelukkig toch wel weg voor de kerst?”, is wat ik steeds dacht. En wat is dat toch met het achterblijven van post? Mijn familie verklaarde later dat het hele drama er zo was ingehakt, dat ze volledig het spoor bijster waren.
Ja fijne advocaat was dat zeg, goed dat ik inmiddels al een ander benoemt had. Waar zou deze blijven eigenlijk? Ach ja…wat kan ik doen? Wachten Meneer de Broeijn! Geduld is een schone zaak, Ja zeg dat! Gerechtigheid zou in dit geval een nog schonere zaak zijn! En daar zou ik maar niet veel meer van verwachten… dit zou snel duidelijk worden.
“De Broeijn! Avvocato!”, Mooi zo! Hij was eindelijk daar. Snel schoot ik in de zondagse outfit van meneer Mussolini, althans uit die periode. Verdorie, ik heb niks met trends binnen de gevangenis maar kom op… zo verschijn je toch niet bij een hoogwaardigheidsambt vertegenwoordiger? Lekker belangrijk De Bruyn, duidelijkheid gaan verkrijgen nu… Dai!
“Hello Frank, i am Mr Martini and as you can hear i can speak English perfectly”. Nou ja, wie zegt hoe lang je op dit zinnetje alleen al geoefend hebt? Maar de Italiaanse Advocaten zijn een slag apart volkje. Hun werk bestaat uit het verdedigen of veroordelen van drugs criminelen die per individu totaal verschillende straffen krijgen afhankelijk van het gewicht of de personen waarbij je betrokken bent of zou zijn.
Terwijl de heren Rechters en Advocaten gezellig onder elkaar akkoordjes sluiten over deze drugs criminelen onder het genot van een lijntje coke, go figure!? En om dan vervolgens met de mededeling te komen dat ze jouw verzoek om DNA-sporen onderzoek te doen, wellicht niet is over gekomen?! Oh… net als mijn verzoek wat betreft mijn verblijfplaats en situatie bedoelen ze? Waardoor mijn moeder met hartritmestoornissen linea recta naar het ziekenhuis kon. Mijn kids onder behandeling gesteld werden van een Kinderpsychiater om ze voor te bereiden op eventueel slecht nieuws? Zoiets?
Het is de zoveelste slordigheid die voor hen slechts formaliteit is en blijft. Maar voor mij en mijn omgeving een totaal andere betekenis krijgt. What doesn’t kill you makes you stronger, zegt men. Of op z’n Italiaans “Se non uccide, Fortifica”. Hup, die komt meteen als reminder op mijn arm te staan straks. Maar wanneer is straks?
Gelukkig, ik ga er niet dood van alleen maar sterker. Maar waar hebben ze het dan over nu? Ik hoor een hoop commotie op de terugweg naar mijn cel. Een Marokkaanse jongen van slechts tweeëntwintig jaar is dood aangetroffen in zijn cel blijkt. Vergast met behulp van een campingbrander en plastic zak?! En dan pakken ze mijn riem en veters af vanwege het suïcide gevaar?
Italia, in Nederland hebben ze elektrische fornuisjes! Kost beetje stroom natuurlijk maar dat brengt natuurlijk niets op voor jullie. Die gasvullingen gaan elke inkoop met tientallen tegelijk over de toonbank tegen een X-bedrag. En voor die prijs verliest deze jongen zijn leven door zijn creatieve vondst.
De volgende keer:
“Die jongen die zelfmoord pleegde hoefde nog maar vijftien dagen Frankie!”, schreeuwt Isy boos en verslagen uit. Hij kende hem van binnenkomst. Men vermoedt dus dat het geen zelfmoordpoging was maar een creatieve poging om High te worden. Overdosis Gas.